ခ်မ္းသာျခင္းကို လူတို႕အလိုရိွၾကသည္။ ထို႕ေၾကာင့္ခ်မ္းသာျခင္းကုိ လူတို႕ရွာေဖြၾကသည္။ သိုေသာ္ ခ်မ္းသာျခင္းအစစ္ကို လူတို႕ရွာေဖြေတြ႕ရိွရန္အလြန္ခဲယဉ္းေပသည္။ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ မ်ားအဖို႕ ခ်မ္းသာျခင္း အစစ္အမွန္ကို နိဗၺာန္ဟု သတ္မွတ္ၾကသည္။ နိဗၺာန္၏ခ်မ္းသာျခင္းကို အမ်ိဳးမ်ိဳးဥပမာေပး၍ ေဖာ္ျပၾကသည္။
ဆရာေတာ္တစ္ပါးေရးသားျပဳစုထားေသာ စာအုပ္ တစ္အုပ္တြင္ဖတ္ဖူးသည္။ သူကနိဗၺာန္ကို ဆီမီးခြက္ျဖင့္ ၪပမာေပးသည္။ ဆီမီးခြက္တြင္ ထြန္းညိွထားေသာ မီးေတာက္သည္ ဆီမီးခြက္အတြင္းရိွ ဆီမကုန္သေရႊ႕ ေတာက္ေလာင္ ေနမည္ျဖစ္သည္။ ဆီမီးခြက္အတြင္းရိွ ဆီကုန္သြားေသာ္ မီးေတာက္သည္အလိုလိုျငိမ္း သြားမည္ျဖစ္သည္။ ထိုမီးေတာက္ ဘယ္အရပ္သို႕ ေရာက္သြားသည္ကို မည္သူမွ် မေျပာနိုင္ပါ။ သို႕ေသာ္ ထိုမီးေတာက္ေပ်ာက္သြားသည္ကေတာ့အမွန္ပင္ျဖစ္သည္။ ထိုကဲ့သို႔ပင္ သတၲ၀ါတို႔ သည္ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ ကိုမပယ္သတ္နိုင္သေရြ႕ သံသရာတြင္ လည္ပတ္ေနၾကရဦးမည္။ ရုပ္နာမ္တရားတို႔ကို ပိုင္ဆိုင္ေနၾက ရၪီးမည္။ ထိုတရားတို႔ကိုပယ္သတ္နိုင္ေသာအခါ ဆီမီးခြက္အတြင္းရိွ ဆီကုန္သြားသျဖင့္ မီးေတာက္ကေလး ျငိမ္းသြားသကဲ့သို႔ ရုပ္နာမ္တရားတို႔ ခ်ဳပ္ျငိမ္းကာနိဗၺာန္သို႔ ဝင္ၾကရမည္။ သို႔ေသာ္ မီးေတာက္ ဘယ္အရပ္သို႕ ေရာက္သြားသည္ကို မသိသကဲ့သို႔ နိဗၺာန္သို႔ဝင္သြားေသာသူသည္ အဘယ္သို႔ ေရာက္သြားသနည္းဆိုသည္ကို မသိနိုင္ပါ။ နိဗၺာန္ဟူသည္ ဘယ္ေနရာ ဘယ္အရပ္ဟူ၍ ေဖၚျပ၍မရပါ။ ထိုကဲ့သို႔ ေဖာ္ျပ၍ရလွ်င္ နိဗၺာန္ဟု သတ္မွတ္၍မရပါ။ သတ္မွတ္၍ရလွ်င္ ရုပ္နာမ္တို႔ရိွေနမည္။ ရုပ္နာမ္ရိွေနလွ်င္ ဆင္းရဲျခင္းရိွမည္။ ဆင္းရဲျခင္း ရိွလွ်င္နိဗၺာန္ဟုသတ္မွတ္၍ မရပါ။ ထိုဆရာေတာ္က ထိုကဲ့သို ၪပမာေပး၍ ရွင္းျပထားသည္။ေရွးပညာရိွအမတ္ဦးေပၚဦးကသူ႔နည္းသူ႔ဟန္ျဖင့္ဥပမာေပး၍ရွင္းျပထားျပန္သည္။ သူရွင္းျပပံုမွာ တစ္ခါတုန္းက သူသည္အရပ္ထဲသို႔သြားရင္း မိသာေလွ်ာက္ႏွင့္ မိသာေဂ်ာက္ ညီအစ္မ နွစ္ေယာက္အိမ္နားသို႔ ေရာက္သြား သည္။ အစ္မၾကီးမိသာေလွ်ာက္မွာ အိမ္ေထာင္ရိွ ၍ မိသာေဂ်ာက္မွာအပ်ိဳျဖစ္သည္။ ဦးေပၚဦးအိမ္နား ေရာက္သြားေတာ့ ညီအစ္မနွစ္ေယာက္ စကားေျပာေနသံကိုၾကားရသည္။ ညီမျဖစ္သူက အိမ္ေထာင္ျပဳျခင္း၏ အရသာသည္ အဘယ္သို႔ရိွသနည္းဟု အစ္မကိုေမးသည္။ အစ္မျဖစ္သူက အိ္မ္ေထာင္းျပဳျခင္း၏ အရသာသည္ အရိုးထဲအသားထဲစိမ့္သြားေအာင္ေကာင္းသည္…သို႔ေသာ္အဘယ္ကဲ့သို႔ ေကာင္းသည္ကို တိတိက်က် မေျပာ တတ္… ေကာင္းသည္ကေတာ့ေသခ်ာသည္… ဘယ္၍ဘယ္မွ် ေကာင္းသည္ ကိုေတာ့ကိုယ္တိုင္ၾကံဳဘူးမွပင္ သိလိမ့္မည္ဟုေျပာသည္္။ ထိုကဲ့သို႔ပင္ နိဗၺာန္ဟူသည္ ေကာင္းသည္ ကေတာ့ေသခ်ာသည္… ဘယ္၍ဘယ္မွ် ေကာင္းသည္ကိုေတာ့ ကိုယ္တိုင္ၾကံဳဘူးမွပင္သိလိမ့္မည္ဟု ဦးေပၚဦးကရွင္းျပထားသည္။မည္သူေတြမည္ကဲ့သို႔ရွင္းရွင္းလူတို႔သည္နိဗၺာန္၏အရသာ နိဗၺာန္၏ခ်မ္းသာျခင္းကို ေကာင္းစြာ နားမလည္ၾက။ နိဗၺာန္ေရာက္ဖူးသည္ ဆိုသူမ်ားကလည္း တစ္ဖန္ျပန္၍ သတၱေလာကသို႔ မေရာက္္ၾကသျဖင့္ ငါနိဗၺာန္ေရာက္ခဲ့ တုန္းကေတာ့ဒီလိုကြဟု ရွင္းျပနိုင္မည့့္သူမရိွ။ ထို႔ေၾကာင့္လူတို႔သည္ နိဗၺာန္၏ခ်မ္းသာျခင္းကို မယံုတဝက္ ယံုတဝက္ျဖစ္ကုန္၏။ ယခုေခာတ္လူတို႔သည္ လက္ေတြ႔ကို ပို၍သေဘာက်ၾက၏။ ေနာင္မွရမည့္ ခ်မ္းသာျခင္း ထက္ ယခုလက္ေတြ႔ဘဝတြင္ရမည့္ခ်မ္းသာျခင္းကိုပိုလိုခ်င္္ၾက၏။ ထို႔ေၾကာင့္ စည္းစိမ္ဥစၥာ မ်ားကို တိုး၍တိုး၍ ရေအာင္ရွာေဖြၾက၏။ စည္းစိမ္ဥစၥာမ်ားမ်ားရေလ ပို၍ခ်မ္းသာေလဟု ထင္ၾက၏။ တကယ့္လက္ေတြ႔တြင္မူ ထိုကဲ့သိုမဟုတ္။ လူတို႔သည္ခ်မ္းသာျခင္းကိုရွာေဖြရင္းနွင့္ ပင္ပန္း ဆင္းရဲျခင္းတို႔ကိုခံစားေနရ၏။ မ်ားမ်ား လုိခ်င္ေလ မ်ားမ်ားဆင္းရဲေလျဖစ္၏။ ထိုသို႔ဆို၍ ဘာမွမလိုခ်င္ဘူးဟုဆိုကာ ဘာမွမလုပ္ပဲထိုင္ေနရင္ေကာ ခ်မ္းသာျခင္းကိုရမွာလားဟု ေမးစရာျဖစ္လာ၏။ ၎အေမးအတြက္ ဗုဒၶေဟာၾကားထားေသာ ခ်မ္းသာျခင္း နည္းလမ္းသံုးသြယ္ကိုတင္ျပလို၏။ ပထမနည္းလမ္းမွာ တင္းတိ္မ္ေရာင့္ရဲရန္ျဖစ္၏။ တင္းတိမ္ေရာင့္ရဲ သည္ဆိုရာ၌ ရိွတာနဲ႔တင္းတိမ္ေရာင့္ရဲ ရမည္ဟုမဆိုလို။ ကိုယ့္ရဲ႔ကံစြမ္း ဉာဏ္စြမ္းရိွသေလာက္ နဲ႔အတတ္နိုင္ဆံုးရေအာင္ရွာေဖြပါ။ အဲဒီလို ရွာေဖြလို႔ရတာနဲ႔ေၾကနပ္ေအာင္ေနပါဟုဆိုလုိသည္။ဒုတိယနည္းလမ္းကေတာ့ အဆိုးထဲကအေကာင္းကို ျမင္ေအာင္ေရြးျပီးၾကည့္တဲ့နည္းပါ။ အဲဒီအတြက္ ဥပမာ ေလးကိုဘုန္းၾကီးတစ္ပါးကေအာက္ပါအတိုင္းေေျပာျပပါတယ္။ သူငယ္ငယ္တုန္း ကအရမ္းလိုခ်င္တယ္ဆိုလို႔ သူ႔အေမကေရအိုးေလးတစ္လံုး ဝယ္ေပးပါတယ္တဲ့။ အဲဒီေရအိုးေလးနဲ႔ ေရခပ္ရတာကို သူအရမ္း နွစ္သက္ ပါတယ္တဲ့။ တစ္ေန႔မွာ ေရခပ္ရင္းနဲ႔ေရအိုးေလးကို နွဳတ္ခမ္းက ေနျပီးမလိုက္တာ အိုးေလးေအာက္ဖက္ကေနျပီး ပြင့္ထြက္သြားပါတယ္တဲ့။ အဲဒီလို သူနွစ္သက္တဲ့ေရအိုးေလးကြဲသြားတာကို ဝမ္းနည္းဲရမယ့္အစား အိုးကြဲေတာ့ ကရြတ္ေတာင္ ရေသးတယ္လို႔စိတ္ထဲမွာနွလံုးသြင္းလိုက္ေတာ့စိတ္သက္သာ ရာရခဲ့ဘူးပါတယ္တဲ့။ အဲဒီတုန္း ကေတာ့ အဲဒီနည္းကိုသိလို႔ နွလံုးသြင္းခဲ့တာမဟုတ္ပါဘူးတဲ့။ ေနာက္မွ ငယ္ငယ္တုန္းက ျဖစ္ခဲ့တာ ဒီသေဘာပဲ လို႔ သိခဲ့ရတာပါတဲ့။တတိယနည္းလမ္းကေတာ့ အတိတ္ကိုလည္းမျပန္နဲ႔ အနာဂါတ္ကိုလည္းမၾကံနဲ႔ ပစၥဳပၸန္ တည့္တည့္ေနပါတဲ့။ ဒါေပမဲ့ အတိတ္ကသင္ခန္းစာေတြကိုယူျပီး အနာဂါတ္အတြက္ ဘယ္လိုျပင္ဆင္မလဲ ဆိုတာေတာ့ စဉ္းစားသင့္ ပါတယ္တဲ့။ ဆိုလိုတာကေတာ့ အတိတ္က စိတ္ညစ္ စရာေတြကိုေတြးျပိးစိတ္ညစ္ေနတာမ်ိဳး၊ အနာဂါတ္အတြက္ ေတြးျပီးပူပန္ေနတာမ်ိဳး မလုပ္သင့္ပါဘူး။ အတိတ္ကသင္ခန္းစာေတြကိုယူျပိး၊ အနာဂါတ္အတြက္ ဘယ္လို ျပင္ဆင္မလဲ ဆိုတာစဉ္းစားျပီး ပစၥဳပၸန္မွာလုပ္ေနဖို႔ပါ။အထက္ပါနည္းလမ္းမ်ားသည္အမွန္တကယ္လိုက္နာက်င့္သံုးနိုင္မည္ဆိုပါက အလြန္တန္ဖိုးရိွေသာ နည္းလမ္း မ်ားျဖစ္ပါသည္။ ထိုနည္းလမ္းမ်ားကို ေလ့လာၾကည့္ျခင္းျဖင့္ ကၽြနု္ပ္တို႔သည္ ခ်မ္းသာျခင္း အစစ္အမွန္ကိုရရွိရန္ ဥစၥာပစၥည္းမ်ားကို ေန႔မအားညမနား ရွာေဖြရုံနွင့္မျပီး။ ကၽြန္ုပ္တို႔၏စိတ္ဓာတ္မ်ားကိုပါ ျပင္ဆင္ေပးရန္ လိုအပ္ ေၾကာင္းေပၚလြင္ေနေပသည္။
ဆရာေတာ္တစ္ပါးေရးသားျပဳစုထားေသာ စာအုပ္ တစ္အုပ္တြင္ဖတ္ဖူးသည္။ သူကနိဗၺာန္ကို ဆီမီးခြက္ျဖင့္ ၪပမာေပးသည္။ ဆီမီးခြက္တြင္ ထြန္းညိွထားေသာ မီးေတာက္သည္ ဆီမီးခြက္အတြင္းရိွ ဆီမကုန္သေရႊ႕ ေတာက္ေလာင္ ေနမည္ျဖစ္သည္။ ဆီမီးခြက္အတြင္းရိွ ဆီကုန္သြားေသာ္ မီးေတာက္သည္အလိုလိုျငိမ္း သြားမည္ျဖစ္သည္။ ထိုမီးေတာက္ ဘယ္အရပ္သို႕ ေရာက္သြားသည္ကို မည္သူမွ် မေျပာနိုင္ပါ။ သို႕ေသာ္ ထိုမီးေတာက္ေပ်ာက္သြားသည္ကေတာ့အမွန္ပင္ျဖစ္သည္။ ထိုကဲ့သို႔ပင္ သတၲ၀ါတို႔ သည္ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ ကိုမပယ္သတ္နိုင္သေရြ႕ သံသရာတြင္ လည္ပတ္ေနၾကရဦးမည္။ ရုပ္နာမ္တရားတို႔ကို ပိုင္ဆိုင္ေနၾက ရၪီးမည္။ ထိုတရားတို႔ကိုပယ္သတ္နိုင္ေသာအခါ ဆီမီးခြက္အတြင္းရိွ ဆီကုန္သြားသျဖင့္ မီးေတာက္ကေလး ျငိမ္းသြားသကဲ့သို႔ ရုပ္နာမ္တရားတို႔ ခ်ဳပ္ျငိမ္းကာနိဗၺာန္သို႔ ဝင္ၾကရမည္။ သို႔ေသာ္ မီးေတာက္ ဘယ္အရပ္သို႕ ေရာက္သြားသည္ကို မသိသကဲ့သို႔ နိဗၺာန္သို႔ဝင္သြားေသာသူသည္ အဘယ္သို႔ ေရာက္သြားသနည္းဆိုသည္ကို မသိနိုင္ပါ။ နိဗၺာန္ဟူသည္ ဘယ္ေနရာ ဘယ္အရပ္ဟူ၍ ေဖၚျပ၍မရပါ။ ထိုကဲ့သို႔ ေဖာ္ျပ၍ရလွ်င္ နိဗၺာန္ဟု သတ္မွတ္၍မရပါ။ သတ္မွတ္၍ရလွ်င္ ရုပ္နာမ္တို႔ရိွေနမည္။ ရုပ္နာမ္ရိွေနလွ်င္ ဆင္းရဲျခင္းရိွမည္။ ဆင္းရဲျခင္း ရိွလွ်င္နိဗၺာန္ဟုသတ္မွတ္၍ မရပါ။ ထိုဆရာေတာ္က ထိုကဲ့သို ၪပမာေပး၍ ရွင္းျပထားသည္။ေရွးပညာရိွအမတ္ဦးေပၚဦးကသူ႔နည္းသူ႔ဟန္ျဖင့္ဥပမာေပး၍ရွင္းျပထားျပန္သည္။ သူရွင္းျပပံုမွာ တစ္ခါတုန္းက သူသည္အရပ္ထဲသို႔သြားရင္း မိသာေလွ်ာက္ႏွင့္ မိသာေဂ်ာက္ ညီအစ္မ နွစ္ေယာက္အိမ္နားသို႔ ေရာက္သြား သည္။ အစ္မၾကီးမိသာေလွ်ာက္မွာ အိမ္ေထာင္ရိွ ၍ မိသာေဂ်ာက္မွာအပ်ိဳျဖစ္သည္။ ဦးေပၚဦးအိမ္နား ေရာက္သြားေတာ့ ညီအစ္မနွစ္ေယာက္ စကားေျပာေနသံကိုၾကားရသည္။ ညီမျဖစ္သူက အိမ္ေထာင္ျပဳျခင္း၏ အရသာသည္ အဘယ္သို႔ရိွသနည္းဟု အစ္မကိုေမးသည္။ အစ္မျဖစ္သူက အိ္မ္ေထာင္းျပဳျခင္း၏ အရသာသည္ အရိုးထဲအသားထဲစိမ့္သြားေအာင္ေကာင္းသည္…သို႔ေသာ္အဘယ္ကဲ့သို႔ ေကာင္းသည္ကို တိတိက်က် မေျပာ တတ္… ေကာင္းသည္ကေတာ့ေသခ်ာသည္… ဘယ္၍ဘယ္မွ် ေကာင္းသည္ ကိုေတာ့ကိုယ္တိုင္ၾကံဳဘူးမွပင္ သိလိမ့္မည္ဟုေျပာသည္္။ ထိုကဲ့သို႔ပင္ နိဗၺာန္ဟူသည္ ေကာင္းသည္ ကေတာ့ေသခ်ာသည္… ဘယ္၍ဘယ္မွ် ေကာင္းသည္ကိုေတာ့ ကိုယ္တိုင္ၾကံဳဘူးမွပင္သိလိမ့္မည္ဟု ဦးေပၚဦးကရွင္းျပထားသည္။မည္သူေတြမည္ကဲ့သို႔ရွင္းရွင္းလူတို႔သည္နိဗၺာန္၏အရသာ နိဗၺာန္၏ခ်မ္းသာျခင္းကို ေကာင္းစြာ နားမလည္ၾက။ နိဗၺာန္ေရာက္ဖူးသည္ ဆိုသူမ်ားကလည္း တစ္ဖန္ျပန္၍ သတၱေလာကသို႔ မေရာက္္ၾကသျဖင့္ ငါနိဗၺာန္ေရာက္ခဲ့ တုန္းကေတာ့ဒီလိုကြဟု ရွင္းျပနိုင္မည့့္သူမရိွ။ ထို႔ေၾကာင့္လူတို႔သည္ နိဗၺာန္၏ခ်မ္းသာျခင္းကို မယံုတဝက္ ယံုတဝက္ျဖစ္ကုန္၏။ ယခုေခာတ္လူတို႔သည္ လက္ေတြ႔ကို ပို၍သေဘာက်ၾက၏။ ေနာင္မွရမည့္ ခ်မ္းသာျခင္း ထက္ ယခုလက္ေတြ႔ဘဝတြင္ရမည့္ခ်မ္းသာျခင္းကိုပိုလိုခ်င္္ၾက၏။ ထို႔ေၾကာင့္ စည္းစိမ္ဥစၥာ မ်ားကို တိုး၍တိုး၍ ရေအာင္ရွာေဖြၾက၏။ စည္းစိမ္ဥစၥာမ်ားမ်ားရေလ ပို၍ခ်မ္းသာေလဟု ထင္ၾက၏။ တကယ့္လက္ေတြ႔တြင္မူ ထိုကဲ့သိုမဟုတ္။ လူတို႔သည္ခ်မ္းသာျခင္းကိုရွာေဖြရင္းနွင့္ ပင္ပန္း ဆင္းရဲျခင္းတို႔ကိုခံစားေနရ၏။ မ်ားမ်ား လုိခ်င္ေလ မ်ားမ်ားဆင္းရဲေလျဖစ္၏။ ထိုသို႔ဆို၍ ဘာမွမလိုခ်င္ဘူးဟုဆိုကာ ဘာမွမလုပ္ပဲထိုင္ေနရင္ေကာ ခ်မ္းသာျခင္းကိုရမွာလားဟု ေမးစရာျဖစ္လာ၏။ ၎အေမးအတြက္ ဗုဒၶေဟာၾကားထားေသာ ခ်မ္းသာျခင္း နည္းလမ္းသံုးသြယ္ကိုတင္ျပလို၏။ ပထမနည္းလမ္းမွာ တင္းတိ္မ္ေရာင့္ရဲရန္ျဖစ္၏။ တင္းတိမ္ေရာင့္ရဲ သည္ဆိုရာ၌ ရိွတာနဲ႔တင္းတိမ္ေရာင့္ရဲ ရမည္ဟုမဆိုလို။ ကိုယ့္ရဲ႔ကံစြမ္း ဉာဏ္စြမ္းရိွသေလာက္ နဲ႔အတတ္နိုင္ဆံုးရေအာင္ရွာေဖြပါ။ အဲဒီလို ရွာေဖြလို႔ရတာနဲ႔ေၾကနပ္ေအာင္ေနပါဟုဆိုလုိသည္။ဒုတိယနည္းလမ္းကေတာ့ အဆိုးထဲကအေကာင္းကို ျမင္ေအာင္ေရြးျပီးၾကည့္တဲ့နည္းပါ။ အဲဒီအတြက္ ဥပမာ ေလးကိုဘုန္းၾကီးတစ္ပါးကေအာက္ပါအတိုင္းေေျပာျပပါတယ္။ သူငယ္ငယ္တုန္း ကအရမ္းလိုခ်င္တယ္ဆိုလို႔ သူ႔အေမကေရအိုးေလးတစ္လံုး ဝယ္ေပးပါတယ္တဲ့။ အဲဒီေရအိုးေလးနဲ႔ ေရခပ္ရတာကို သူအရမ္း နွစ္သက္ ပါတယ္တဲ့။ တစ္ေန႔မွာ ေရခပ္ရင္းနဲ႔ေရအိုးေလးကို နွဳတ္ခမ္းက ေနျပီးမလိုက္တာ အိုးေလးေအာက္ဖက္ကေနျပီး ပြင့္ထြက္သြားပါတယ္တဲ့။ အဲဒီလို သူနွစ္သက္တဲ့ေရအိုးေလးကြဲသြားတာကို ဝမ္းနည္းဲရမယ့္အစား အိုးကြဲေတာ့ ကရြတ္ေတာင္ ရေသးတယ္လို႔စိတ္ထဲမွာနွလံုးသြင္းလိုက္ေတာ့စိတ္သက္သာ ရာရခဲ့ဘူးပါတယ္တဲ့။ အဲဒီတုန္း ကေတာ့ အဲဒီနည္းကိုသိလို႔ နွလံုးသြင္းခဲ့တာမဟုတ္ပါဘူးတဲ့။ ေနာက္မွ ငယ္ငယ္တုန္းက ျဖစ္ခဲ့တာ ဒီသေဘာပဲ လို႔ သိခဲ့ရတာပါတဲ့။တတိယနည္းလမ္းကေတာ့ အတိတ္ကိုလည္းမျပန္နဲ႔ အနာဂါတ္ကိုလည္းမၾကံနဲ႔ ပစၥဳပၸန္ တည့္တည့္ေနပါတဲ့။ ဒါေပမဲ့ အတိတ္ကသင္ခန္းစာေတြကိုယူျပီး အနာဂါတ္အတြက္ ဘယ္လိုျပင္ဆင္မလဲ ဆိုတာေတာ့ စဉ္းစားသင့္ ပါတယ္တဲ့။ ဆိုလိုတာကေတာ့ အတိတ္က စိတ္ညစ္ စရာေတြကိုေတြးျပိးစိတ္ညစ္ေနတာမ်ိဳး၊ အနာဂါတ္အတြက္ ေတြးျပီးပူပန္ေနတာမ်ိဳး မလုပ္သင့္ပါဘူး။ အတိတ္ကသင္ခန္းစာေတြကိုယူျပိး၊ အနာဂါတ္အတြက္ ဘယ္လို ျပင္ဆင္မလဲ ဆိုတာစဉ္းစားျပီး ပစၥဳပၸန္မွာလုပ္ေနဖို႔ပါ။အထက္ပါနည္းလမ္းမ်ားသည္အမွန္တကယ္လိုက္နာက်င့္သံုးနိုင္မည္ဆိုပါက အလြန္တန္ဖိုးရိွေသာ နည္းလမ္း မ်ားျဖစ္ပါသည္။ ထိုနည္းလမ္းမ်ားကို ေလ့လာၾကည့္ျခင္းျဖင့္ ကၽြနု္ပ္တို႔သည္ ခ်မ္းသာျခင္း အစစ္အမွန္ကိုရရွိရန္ ဥစၥာပစၥည္းမ်ားကို ေန႔မအားညမနား ရွာေဖြရုံနွင့္မျပီး။ ကၽြန္ုပ္တို႔၏စိတ္ဓာတ္မ်ားကိုပါ ျပင္ဆင္ေပးရန္ လိုအပ္ ေၾကာင္းေပၚလြင္ေနေပသည္။
ေဝဖန္အၾကံေပးလိုပါကဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာလက္ခံပါသည္။
mmk
2 comments:
မည္သူေတြမည္ကဲ့သို႔ရွင္းရွင္းလူတို႔သည ္နိဗၺာန္၏အရသာ နိဗၺာန္၏ခ်မ္းသာျခင္းကို ေကာင္းစြာ နားမလည္ၾက။ နိဗၺာန္ေရာက္ဖူးသည္ ဆိုသူမ်ားကလည္း တစ္ဖန္ျပန္၍ သတၱေလာကသို႔ မေရာက္္ၾကသျဖင့္ ငါနိဗၺာန္ေရာက္ခဲ့ တုန္းကေတာ့ဒီလိုကြဟု ရွင္းျပနိုင္မည့့္သူမရိွ။ ထို႔ေၾကာင့္လူတို႔သည္ နိဗၺာန္၏ခ်မ္းသာျခင္းကို မယံုတဝက္ ယံုတဝက္ျဖစ္ကုန္၏။ ယခုေခာတ္လူတို႔သည္ လက္ေတြ႔ကို ပို၍သေဘာက်ၾက၏။
***ရွင္းျပထားတဲ့စာေတြ ရွိမယ္ထင္တယ္။ တတ္ႏိုင္သေလာက္ (ဖတ္မဲ့သူေတြ) နားလည္ေအာင္ post တင္ပါအံုး။
သူငယ္ခ်င္းတို႔ေရ.. ေက်ာင္းအတူတတ္ေနၾကတုန္းက အက်င့္အတိုင္း ၾကားဖူးသမွ်ေလးနဲ႔ ဆရာလုပ္ဦးမယ္။
ခ်မ္းသာျခင္း ၇ မ်ိဳးရွိသတဲ့
၁၊ လူ႔ကာမဂုဏ္ ခ်မ္းသာ။
၂၊ နတ္ကာမဂုဏ္ ခ်မ္းသာ။
၃၊ စ်န္ခ်မ္းသာ။
၄၊ ၀ိပႆနာခ်မ္းသာ။
ေလာကီခ်မ္းသာ ၄ မ်ိဳး။။
၅၊ မဂ္ခ်မ္းသာ။
၆၊ ဖိုခ်မ္းသာ။
၇၊ နိဗၺာန္ခ်မ္းသာ။
ေလာကုတၱရာခ်မ္းသာ ၃ မ်ိဳး။။
ပထမ ၂ မ်ိဳးကေတာ့ ကာမဂုဏ္နဲ႔ ဆက္စပ္တဲ့ ခ်မ္းသာျခင္ေတြျဖစ္လိုသူေတာ္ေကာင္းမ်ား ႐ြံမုန္းၾကတယ္။ လူမိုက္မ်ားသာ မက္ေမာတဲ၊့ နိမ့္က်ေသာ မတည္ၿမဲေသာ ခ်မ္းသာျခင္းေတြျဖစ္တယ္တဲ့။
တတိယခ်မ္းသာျဖစ္တဲ့ စ်န္ခ်မ္းသာကေတာ့ သူေတာ္ေကာင္းတရားတို႔ကို သမာဓိအားေကာင္းေကာင္းနဲ႔ က်င့္ႀကံအားထုတ္သူေတြသာ ရနိုင္တဲ့ ခ်မ္းသာျဖစ္တယ္။ ကာမဂုဏ္နဲ႔ ဆက္စပ္ျခင္းမရွိလို႔ ႐ြံရွာဖြယ္ ခ်မ္းသာျခင္မ်ိဳးေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ တဏွာ၊ ေလာဘ အစရွိတဲ့ ကိေလသာေတြကို ပယ္သတ္နိုင္တဲ့ဉာဏ္မပါလို႔ ခိုင္ၿမဲျခင္းမရွိဘူး။ မက္ေမာဖြယ္ ကာမဂုဏ္တရားတို႔နဲ႔ ေတြ႔ရင္ အခ်ိန္မေ႐ြး စ်န္ေလွ်ာနိုင္တယ္တဲ့။
၀ိပႆနာခ်မ္းသာကေတာ့ "ကာမဂုဏ္ခ်မ္းသာေတြဟာ မက္ေမာစရာမရွိဘူး၊ မၿမဲေသာခ်မ္းသာျခင္းေတြသာျဖစ္တယ္၊" ဆိုတာကို ျမင္ေအာင္ၾကည့္တဲ့ ဉာဏ္ပါတယ္။ ကာမဂုဏ္ခ်မ္းသာ အမ်ိဳးမ်ိဳးတို႔ကို လိုလား ေတာင့္တတတ္တဲ့ တဏွာ၊ ေလာဘ စတဲ့ကိေလသာေတြကို နည္နိုင္သမွ်နည္းေအာင္ (ေနာက္ဆံုးကိေလသာအားလံုး ကုန္ခန္းေအာင္) သတိနဲ႔ ေနျခင္းက ၀ိပႆနာ အလုပ္ကို လုပ္ကိုင္ေနျခင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ၀ိပႆနာအလုပ္ကို လုပ္ေနသူေတြသာ ၀ိပႆနာခ်မ္းသာကို ခံစားနိုင္ပါတယ္။ အဲဒီခ်မ္းသာမႈကေတာ့ တကယ္ဟုတ္လား မဟုတ္လား လက္ေတြ႔ စမ္းသပ္လို႔ရနိုင္ပါတယ္။ တဏွာနဲ႔ ေလာဘအေၾကာင္းေျပာရရင္ ခက္ခ်င္ခက္ေနပါ႔မယ္။ ေဒါသကိေလသာကို နဲေအာင္ထိမ္းတဲ့လူကို ၾကည့္ပါ။ နဲနဲထိမ္းနိုင္ရင္ နဲနဲခ်မ္းသာပါတယ္။ မ်ားမ်ား ထိမ္းနိုင္ရင္ မ်ားမ်ားခ်မ္းသာပါတယ္။ အဲဒါေတြက လက္ေတြ႔ စမ္းသပ္လို႔လည္း ရနိုင္သလို၊ စမ္းသပ္ၿပီးတဲ့ ရဟန္းပုဂၢိဳလ္၊ လူပုဂၢိဳလ္တို႔ရဲ႕ စာေပဆိုတာလည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာနိုင္ငံက အထြန္းကားဆံုးလို႔ ဆိုရင္ေတာင္ရနိုင္မယ္ထင္ပါတယ္။
ေလာကုတၱရာ ခ်မ္းသာ ၃ မ်ိဳးကေတာ့ ရွင္းျပဖို႔ေတာ္ေတာ္ေလးကို ခက္ခဲပါလိမၼယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီခ်မ္းသာေတြဟာ ၀ိပႆနာအလုပ္ လုပ္မွသာရနိုင္တဲ့ ခ်မ္းသာျခင္းေတြျဖစ္ပါတယ္။ ၀ိပႆနာခ်မ္းသာရဲ႕ ေအးခ်မ္းတဲ့သေဘာ၊ ခ်မ္းသာတဲ႔သေဘာကို ေကာင္းေကာင္းသေဘာေပါက္ရင္ အခုသူငယ္ျခင္တို႔ေျပာေနတဲ့ နိဗၺာန္ခ်မ္းသာ အပါအ၀င္ ေလာကုတၱရာခ်မ္းသာ ၃ မ်ိဳးစလံုးကို နားလည္သေဘာေပါက္ လာနိုင္လိမၼယ္ထင္ပါတယ္။
နိဗၺာန္ကေန လာရွင္းျပမယ့္သူမရွိေပမယ့္ ကိုယ္တိုင္နိဗၺာန္ကို မေရာက္ဖူးေပမယ့္ နိဗၺာန္ခ်မ္းသာကို နားလည္နိုင္စရာနည္း လမ္းကေတာ့ရွိပါတယ္။ စမ္းၾကည့္ၾကပါ သူငယ္ခ်င္တို႔ေရ။ အားေပးပါတယ္။ ဆရာေက်ာင္းလည္း ဒီလိုဘေလာ့ဂ္မ်ိဳးေရးတာကို ၀မ္းသာတယ္။ အားေပးမယ္။
စိတ္၀င္စာမယ္ထင္တဲ့ ဘေလာ့ဂ္ေလးေတြ ေပးလိုက္တယ္။ သြားဖတ္ၾကည့္ဦး။
http://maydar-wii.blogspot.com
http://ahbidhamma.blogspot.com
http://ashinkawwida.blogspot.com
Post a Comment